...Адам толы автобус құдды бір ағаш тиеп келе жатқандай көрінеді. Ал, құлаққап қаптап алып телефонмен тілдесіп отырған жүргізушінің аузынан «ақ ит кіріп, көк ит шығады». Оны естіген жолаушылар телефон тұтқасының арғы жағындағы адамды аяп отыр.
Желдей жүйткіген «он төртінші» автобусқа «Жастар» аялдамасынан екі жасөспірім мінді. Содан біреуі екіншісіне айтып жатқан сырттағы әңгімесін іште жалғастырды. Сол сәтте бұның аузына кіріп-шыққан «иттер» жүргізушінің «иттерін» жолда қалдырып кетті. Құдды автобуста бір өзі тұрғандай, боқ сөзді қарша боратып жатыр. Жанында отырған анасындай адамдардан еш қысылмайды. Бүгінгі балалар арасында бұрынғыдай ұяң емес, керісінше, ұятсыз болу сәнге айналғанын қайтерсің?! Бір қызығы, үлкендердің өзі де жұмған аузын ашпастан қаққан қазықтай қақшиып отыр. Қысқасы, «әй», дейтін әже, «қой» дейтін қожа жоқ. Мұндай көріністің қалыпты жағдайға айналып кеткені өкінішті. Әйтсе де, әлгі «батырға» екіншісі батылданып басу айтпақ болды. Бірақ, анау да берісер емес...
– Балдардың алдында «смело» жүру үшін ана «чертты» бір ұрып талдыруың керек. Сол кезде оны телефонға түсіріп, видеосын «тик-токқа» салып қоямыз.
– Жоқ дедім ғой саған, сол үшін ертең штраф төлеп жатқым келмейді.
– «Духың» тұрмай ма не? Әлде, қатынсың ба?
– Олай дейтіндей қатындардан не жамандық көрдің?
Бұл сөзге әлгі «геройдың» жауабы дайын болмай шықты. Өз түкірігіне өзі шашалып қалды. Автобустағы ағайын да бастарын бұрып қарады.
Әлгі балаға «қатын» деген сөз кәдімгідей жақпай қалғаны тыржиған түрінен көрініп тұр.
Мына сөзден соң тік тұрып қошемет көрсеткісі келген жолаушылардың қолы қышыды...
Міне, «асыл – тастан, ақыл – жастан» деген осы болса керек. Сірә, бүгінгі жастарды бұрынғылармен салыстырып, ақыл айта берген де жөн емес-ау. Қазіргі ұрпақ тәрбиені бос сөзбен емес, нақты әрекетпен алғысы келетіндей. Бұл үшін үлкендер алдымен өздері кішіге үлгі болуы керек-ақ. Сонда, бәлкім, жолдасына жол көрсетер автобустағыдай данышпандар көбейе түсер, кім білсін?!
