Ол Атырау облысындағы Сарытоғай ауылында тұрады.
«Әкем Семён Сарытоғайдан қоныс аударған жоқ. Шешем Розаның ата-анасы Тәжікстан Республикасынан көшіп келген. Сарытоғайдағы орта мектепті бітірген соң қазіргі Х.Досмұхамедов атындағы Атырау университетінің ағылшын тілінің мұғалімі мамандығына оқуға түстім. Мектепте орысша оқысам да қазақ тілін жетік білемін. Бұған мектептегі ұстазым Ізғали Қашаубаевтың қолдауымен қазақ тілі пәнінен білім олимпиадаларына қатысып, жүлделі орындарды иеленгенім себеп болғанын жасырмаймын. Мектепте музыкадан дәріс берген жергілікті композитор Қайыржан Ихсанов қазақтың халық әндерін орындауыма септігін тигізді. Қазақша әндерді әлі айтып жүрмін.
Үлкен ағайым қазақ қызына үйленгенде құда түсу, сырға салу дәстүрін жасадық. Бұл кейінгі ағаларым үйленгенде де жалғасты. Он бес жасқа толғанымда отбасымызға Жансұлу есімді жеңгем келін болып түсті. Сол кезде жеңгемнің 18-де еді. Жеңгелерімнен қазақ халқының салт-дәстүрі мен жөн-жоралғыны үйрендім. Жансұлу жеңгем Көрісу күні – 14 наурыз бен Ұлыстың ұлы күні – 22 наурызда ұлттық тағамдарды пісіріп, ерекше дастархан дайындайды.
Шынымды айтсам, бала күнімнен қазақ балаларымен бірге ойнадым. Бірақ, отбасылық өмірімді қазақ жігітімен байланыстырамын деп ойламаппын. Ғалымжанмен шаңырақ көтеруге сөз байласқанда, бұған әке-шешем де, ағаларым да қарсы болмады. Сөйтіп, қазақ отбасының табалдырығын аттадым. Ата-енем мені өз қызындай бауырына тартты. Олар – өте мейірімді, адал, сабырлы, ауылдастарымыз сыйлайтын қарапайым жандар. Менің жақсылығымды асырып, жамандығымды жасырып, қолдау көрсеткенін жадымнан шығармаймын. Үлкен енемнің өз сырғасын құлағыма салып, бауырына тартқанын ешқашан ұмытпаймын. Кіші енемнен де көп нәрсені үйрендім. Үнемі батасын беріп отыратын. Ата-енем – 7 бала тәрбиелеген көпбалалы отбасы. Қайынағалар мен абысындарым, қайынапа-қайынсіңлілеріммен татулығымыз жарасқан.
Жаңа түскен келінге құрмет көрсетіп, келіншайға шақыратын жоралғы қазақтан басқа ұлтта жоқ. Қазақ халқының әр салт-дәстүрі мен жоралғысының астарында үлкен тәрбиелік мән бар. Енемнің өмірден өткені өкінішті-ақ. Қазір атамызбен бір үйде тұрамыз. Үйімізден әлі күнге қонақ үзілген емес. Ұлыстың ұлы күнінде ағайын-туысқа Көрісу шайын беруге дайындалып жатырмын» дейді Людмила.
